Уметност 18 век

Уметноста од 18 век главно била под влијание на ерата на просветителството. Добата на просветителството донесе експлозија на уметничката креативност бидејќи уметниците произведуваа многу форми на уметност како што се портрети, пејзажи и мртва природа. Новите идеи и пронајдоци го трансформираа уметничкиот свет и го направија поразновиден од кога било досега. Во уметноста, ова ново знаење имаше огромно влијание врз стиловите и техниките на сликање. Двата најпознати уметнички стилови од 18 век биле рококо и неокласицизам. Уметниците не само што сликаа, туку развиваа нови техники. Еден од најважните откритија беше фотореализмот; имаше силно влијание врз уметниците и нивните стилови. Современите уметници како Рембрант и Вермер сликале во стил наречен „верност“, кој го прикажувал целосниот објект со големи детали. Тие се обидоа да покажат сè, вклучително и најмалиот дел. Сепак, тие се ослободени со преувеличување на одредени карактеристики со цел да го подобрат нивното разбирање на предметот. На пример, Рембрант е познат по неговите претерани носови кои биле вообичаени во холандското општество на тоа време. Друг стил, популарен во текот на 18 век бил „идеален“. Тоа вклучуваше прикажување на објект ослободен од која било перспектива или специфична гледна точка. Овие слики обично прикажувале луѓе во мирна и спокојна средина. Објектот беше издигнат над секое чувство за време и простор. Тицијан и Рафаел биле добро познати по својот идеализам. Концептуалната уметност започнала да се појавува во текот на 18 век како резултат на новите техники во сликарството. Овие стилови нагласуваат аспекти како украсни обрасци и линиски структури наместо да прикажуваат објект од специфична гледна точка или со детален реализам. Медиумите што ги користеа уметниците исто така станаа поразновидни, а сликарите испробуваа нови техники како масло на метал, наместо платно. Оваа техника беше поиздржлива и не се оштетуваше лесно. Уметниците почнаа да експериментираат со различни медиуми; почнаа и да мешаат бои за боја. Најпознатата форма на уметност во текот на 18 век била рококо уметноста. Тоа вклучуваше користење на елаборирани украсни дизајни. Сликите во овој стил станаа многу елаборирани и користеа различни бои. Во него се истакнуваат орнаменталните наспроти натуралистичките елементи. Уметниците посветуваа помалку внимание на реалистичните карактеристики и повеќе се фокусираа на украсни детали како шаблони, свитоци или дури и специјални светлосни ефекти. Примери за големи рококо уметници се Баучер, Вато и Фрагонард. Други познати уметници го вклучуваат Жан-Батист Шарден, кој сликал во стил како „trompe l'oeil“ или „верност“. Оваа техника беше многу ефикасна за создавање илузија од три димензии на рамна површина. Реализмот на овој сликарски стил беше промена од традиционалниот стил кој беше во пракса со векови.