Маниризам

Маниризам бил стил на уметност кој доминирал во европското сликарство од околу 1520 до 1600 година потекнува од градот Фиренца како реакција против ренесансната уметност. Стана доминантна низ цела Европа, освен Англија, каде што никогаш не беше популарен или широко практикуван сè до 1600 година, кога еволуираше во барокен стил. Маниристите имаат тенденција да користат сложени композиции и искривени фигури за да изразат чувство или расположение. Таа се разви како обид на уметниците да ја вратат уметноста од натуралистичкото прикажување на ренесансната уметност, која дошла пред неа, во експресионистичка уметничка форма која била поемотивна и понијанса. Маниризмот започна во време кога религијата го заземаше второто место на хуманистичките доблести на класичната антика. Луѓето почнаа да размислуваат за уметноста на поинаков начин. Тоа не беше само обична декорација, туку претставуваше и идеи и емоции. Маниризмот ја рефлектираше оваа промена во размислувањето користејќи религиозни теми за инспирација, но не секогаш прикажувајќи ги реално. Маниристичките слики обично користеле сложени композиции и искривени фигури. Некои дела прикажуваат цела сцена користејќи само една гледна точка наместо нормалната ренесансна перспектива. Овие композиции често вклучуваа издолжени екстремитети и претерани изрази на лицето. Маниристите ги користеле овие техники за да ги изразат идеите поврзани со човечките емоции како што се анксиозноста, депресијата или осаменоста. Маниризмот бил исклучително индивидуалистички стил на уметност што не секогаш одговарал на каноните воспоставени од Римската црква. Всушност, многу уметници кои произведувале маниристички дела биле повикани пред црквата да ги објаснат своите постапки. Уметниците го заобиколија ова со тоа што признаа дека вклучиле религиозна содржина во нивната работа, иако таа не била секогаш прикажана реално. Маниризмот беше и анти-естаблишмент стил на уметност бидејќи не ги следеше ренесансните идеали. Намерно сакаше да ги наруши тие идеали, со намера да ги замени со нов и поинаков начин на гледање на религиозните теми преку слики. Маниризмот го започнаа уметници како Микеланџело и Рафаел, но тие на крајот го напуштија во корист на понатуралистичкиот стил на уметност произведен од нивниот ученик Караваџо.